വോഡ്ക

പ്രസ്‌ ക്ലബിലെ സുഹൃത്ത്‌ അനിലയാണ് വോഡ്കയെ കുറിച്ച് ആദ്യം എന്നോട് പറഞ്ഞത്. അവളുടെ ഭാഷയില്‍പറഞ്ഞാല്‍ റഷ്യന്‍ വിപ്ലവ സുന്ദരി. അനിലയുടെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന വാക്കുകള്‍ക്ക് അടിമപ്പെട്ടു ഞാന്‍ വോഡ്കയെകുറിച്ച് കൂടുതല്‍ അന്വേക്ഷിച്ചു. മദ്യം എന്ന ആണുങ്ങളുടെ സ്വകാര്യ അഹന്തയില്‍ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക്‌ വേണ്ടിയെന്നുപറയപ്പെടുന്നവള്‍ ആണെത്രേ ആ റഷ്യന്‍ സുന്ദരി. ആ അറിവ് എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു. വോഡ്ക ഒന്ന് രുചിച്ചുനോക്കണമെന്ന ആഗ്രഹം അങ്ങനെ മനസ്സില്‍ ഉദിച്ചു. എന്നാലും മദ്യം, മദ്യം തന്നെയല്ലേ? കിട്ടാനുള്ള പ്രയാസംകൊണ്ട് ആ ആഗ്രഹം മനസിലടക്കി. ഗൂഗിളിന്റെ ഇമേജുകളില്‍ പലകുറി വോഡ്ക കണ്ടു ഞാന്‍സായൂജ്യമടഞ്ഞു. അങ്ങനെയിരിക്കെ അനില വോഡ്ക കഴിച്ചു. അതിന്റെ എരിവും നാരങ്ങനീരുമായിചേരുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഇളം മണവും അതിന്റെ രഹരിയില്‍ കവിത എഴുതിയതും അവള്‍ വര്‍ണ്ണിച്ചു. അസുയയോടെ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു, എന്നാലും നിനക്കെന്നെ വിളിക്കാന്‍ തോന്നിയില്ലല്ലോ? ഞാന്‍ ഒരുമദ്യപാനി അല്ല എന്ന് അവള്‍ക്കു തോന്നിയത് കൊണ്ടാവാം അവള്‍ വിളിക്കാത്തതെന്ന് ഞാന്‍ സമാധാനിക്കാന്‍ശ്രെമിച്ചു, വെറുതെ.........കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഞാന്‍ അനിലയുടെ ബ്ലോഗ്‌ വായിച്ചു. വോഡ്ക കഴിച്ച അനുഭവത്തെകുറിച്ച് അവള്‍ എഴുതിയ പോസ്റ്റ്‌ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടു. വോഡ്ക കഴിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു നടന്ന നിമിഷങ്ങളെ പറ്റിഅവള്‍ കാര്യമായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു. വായിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ തകര്‍ന്നു പോയി. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെചീട്ടുകൊട്ടാരം തകര്‍ത്തു കൊണ്ട് അവള്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്നു, വോഡ്ക ഒന്നുമല്ലെന്ന്.........അവളില്‍ നിന്ന്ഇതിലുമധികം ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാണ് അനില പോസ്റ്റ്‌ അവസാനിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. എന്റെമനസ്സില്‍ ദുഷ്ടേ! എന്നൊരു വിളി ഉടഞ്ഞു വീണു. ഒപ്പം വോഡ്ക കഴിക്കണം എന്ന ആഗ്രഹവും.........